ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Η Πόλη, δεν είναι για μένα άλλος ένας προορισμός. Η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη, η Istanbul, η δική μας, η δική τους, η δική μου, η δική σου, είναι πάντα έτοιμη για «άλωση», πάντα η ίδια, πρόθυμη να αλώνεται, σαγηνευτικά νοσταλγική και ερεθιστική, έτοιμη να μου, να σας, παραδοθεί, για να χαρείτε τις ομορφιές της. Κάθε φορά που τη «γεύομαι», μου προξενεί ανάμικτα συναισθήματα, από τη μια λατρείας και από την άλλη μια γλυκιά στενοχώρια που ανεβάζει ένα κόμπο στο στέρνο.
Σαν μια Λολίτα, της Ανατολής το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεσαι είναι η δυσκολία να την καταλάβεις. Χωρισμένη σε ανατολή και δύση, σε ευρωπαϊκή και ασιατική, μοιάζει σα να έχει δύο πρόσωπα. Όμως, ακόμα και το ευρωπαϊκό της κομμάτι και αυτό θαρρείς διχασμένο από τον Κεράτειο Κόλπο, το «χρυσούν κέρας», όπως τον ονόμαζαν οι Βυζαντινοί, Χαλίτς, όπως τον λένε, οι σημερινοί Τούρκοι. Αλυσοδεμένος, άνοιγε για να αφήνει να περάσουν τα πλοία στο μαλακό του υπογάστριο.
Τώρα, οι δύο του πλευρές ενώνονται με τη γέφυρα του Ατατούρκ, αλλά και την περίφημη γέφυρα του Γαλατά, σημείο αναφοράς της ιστορίας της Πόλης. Από τη μια μεριά, το Sultanahmet, εκεί που χτυπάει η καρδιά της Επτάλοφου, της Βασιλεύουσας, την περιοχή του Εminοnü, του TopKapi κλπ, και από την άλλη μεριά, το Ευρωπαϊκό πρόσωπο της συνάντησης των πολιτισμών, με την Taxim, τη διάσημη πλατεία από όπου ξεκινάνε τα πάντα, τη μοντέρνα περιοχή Beiyo lou και την «Κολωνακιώτικη» Μaçka, με το Ντολμά Μπαχτσέ και τις τρομερές κρεμαστές γέφυρες σαν τεράστια δάχτυλα που ενώνουν την Ανατολή με τη Δύση.
Το καλύτερο σημείο για να αντιληφθείς τη ροή της Πόλης, να προσανατολιστείς, και να καταλάβεις που βρίσκεσαι, είναι να ανέβεις στον Πύργο του Γαλατά από όπου θα έχεις μια πανοραμική άποψη της Πόλης. Η βόλτα μας ξεκινά από την περιοχή του Πέραν, την πλατεία Taxim και την διάσημη οδό Ιstiklal. Εδώ, χτυπά η καρδιά της καθημερινής ζωής με τα μαγαζιά, τα εστιατόρια, τα προξενεία, τα bar και τα cinema, όπου οι φερετζέδες αντιστέκονται στα μίνι και τα τζινάκια.
Το παραλιακό τραμ, διασχίζει τον πεζόδρομο δίνοντας μια νοσταλγική νότα που σε φέρνει σε άλλες εποχές. Στην αρχή του πεζόδρομου, το διάσημο μαγέρικο Hadjibaba με τις νοστιμιές του απλωμένες πάνω σε μεγάλα ταψιά και πιο κάτω το γλυκατζίδικο Hadjibekir με άπαιχτο Καζάν Ντιμπί και ασουρέδες, να σε προκαλούν αλύπητα. Στη συνέχεια θα συναντήσετε όλο το νεοκλασικό μεγαλείο του πάλαι ποτέ ελληνικού Πέρα, γνωστό και από τη «Λωξάντρα». Η ευρύτερη περιοχή ονομάζεται Beiyo lou και σφύζει από νεανική ζωή με τα μπαράκια, τα μοντέρνα εστιατόρια, δίπλα-δίπλα με τα street food, να στέλνουν γαργαλιστικές τσίκνες, προκαλώντας παραγωγή σιέλου.
Εδώ και η παλιά αγορά των λουλουδιών, αλλά και η αγορά των ψαριών με τα παραδοσιακά μεζεδοπωλεία όπου οι Τούρκοι «προσεύχονται» στο βωμό του ρακί. Πίσω από το Galata Saray, η διάσημη γαλλική συνοικία με τις brasserie, τις patisserie και τα cafe, θυμίζει λίγο από Παρίσι. Φθάνοντας στην άκρη του Κόλπου, συναντά κανείς τη γέφυρα του Γαλατά με τους καθημερινούς ψαράδες να δολώνουν τα αγκίστρια, για τον θαλασσινό επιούσιο που τους προσφέρει απλόχερα η θάλασσα του Βοσπόρου. Απλωμένοι στις άκρες της γέφυρας, δεκάδες Τούρκοι ψαρεύουν καθημερινά, ενώ τα εστιατοριάκα της περιοχής σερβίρουν άφθονα θαλασσινά σε τουριστική πλέον έκδοση.
Τελειώνοντας η γέφυρα του Γαλατά, φανερώνεται μπροστά μας η περιοχή του Εminοnü, με το Γενί Τζαμί, αλλά και την είσοδο της διάσημης σκεπαστής αγοράς των μπαχαρικών Σιμίρ Τσαρσί ή αλλιώς Αιγυπτιακή Αγορά. Τα πικάντικα αρώματα των μπαχαρικών σαγηνεύουν τη μύτη σε κάνουν να τα θες να τα αγοράσεις όλα, να χαθείς μες στις μυρωδιές του σαφράν και του κύμινο, των πιπεριών και του τσιμένι, στις μοσχοβολιές των παστουρμάδων και των ξηρών καρπών. Αφήνεσαι να απολαύσεις τα χιλιάδες χρώματα από τα αποξηραμένα λαχανικά που κρέμονται από τα τσιγκέλια, φτιαγμένα κολιέ, σα στολίδια που θα στολίσουν εξωτικά κορμιά, οι πράσινες τσιγκελωτές μπάμιες, οι κατακόκκινες νυχάτες πιπεριές, οι λιαστές τομάτες, οι μελιτζάνες, τα ολόλευκα σκόρδα.
Σαν μια Λολίτα, της Ανατολής το πρώτο πράγμα που αντιλαμβάνεσαι είναι η δυσκολία να την καταλάβεις. Χωρισμένη σε ανατολή και δύση, σε ευρωπαϊκή και ασιατική, μοιάζει σα να έχει δύο πρόσωπα. Όμως, ακόμα και το ευρωπαϊκό της κομμάτι και αυτό θαρρείς διχασμένο από τον Κεράτειο Κόλπο, το «χρυσούν κέρας», όπως τον ονόμαζαν οι Βυζαντινοί, Χαλίτς, όπως τον λένε, οι σημερινοί Τούρκοι. Αλυσοδεμένος, άνοιγε για να αφήνει να περάσουν τα πλοία στο μαλακό του υπογάστριο.
Τώρα, οι δύο του πλευρές ενώνονται με τη γέφυρα του Ατατούρκ, αλλά και την περίφημη γέφυρα του Γαλατά, σημείο αναφοράς της ιστορίας της Πόλης. Από τη μια μεριά, το Sultanahmet, εκεί που χτυπάει η καρδιά της Επτάλοφου, της Βασιλεύουσας, την περιοχή του Εminοnü, του TopKapi κλπ, και από την άλλη μεριά, το Ευρωπαϊκό πρόσωπο της συνάντησης των πολιτισμών, με την Taxim, τη διάσημη πλατεία από όπου ξεκινάνε τα πάντα, τη μοντέρνα περιοχή Beiyo lou και την «Κολωνακιώτικη» Μaçka, με το Ντολμά Μπαχτσέ και τις τρομερές κρεμαστές γέφυρες σαν τεράστια δάχτυλα που ενώνουν την Ανατολή με τη Δύση.
Το καλύτερο σημείο για να αντιληφθείς τη ροή της Πόλης, να προσανατολιστείς, και να καταλάβεις που βρίσκεσαι, είναι να ανέβεις στον Πύργο του Γαλατά από όπου θα έχεις μια πανοραμική άποψη της Πόλης. Η βόλτα μας ξεκινά από την περιοχή του Πέραν, την πλατεία Taxim και την διάσημη οδό Ιstiklal. Εδώ, χτυπά η καρδιά της καθημερινής ζωής με τα μαγαζιά, τα εστιατόρια, τα προξενεία, τα bar και τα cinema, όπου οι φερετζέδες αντιστέκονται στα μίνι και τα τζινάκια.
Το παραλιακό τραμ, διασχίζει τον πεζόδρομο δίνοντας μια νοσταλγική νότα που σε φέρνει σε άλλες εποχές. Στην αρχή του πεζόδρομου, το διάσημο μαγέρικο Hadjibaba με τις νοστιμιές του απλωμένες πάνω σε μεγάλα ταψιά και πιο κάτω το γλυκατζίδικο Hadjibekir με άπαιχτο Καζάν Ντιμπί και ασουρέδες, να σε προκαλούν αλύπητα. Στη συνέχεια θα συναντήσετε όλο το νεοκλασικό μεγαλείο του πάλαι ποτέ ελληνικού Πέρα, γνωστό και από τη «Λωξάντρα». Η ευρύτερη περιοχή ονομάζεται Beiyo lou και σφύζει από νεανική ζωή με τα μπαράκια, τα μοντέρνα εστιατόρια, δίπλα-δίπλα με τα street food, να στέλνουν γαργαλιστικές τσίκνες, προκαλώντας παραγωγή σιέλου.
Εδώ και η παλιά αγορά των λουλουδιών, αλλά και η αγορά των ψαριών με τα παραδοσιακά μεζεδοπωλεία όπου οι Τούρκοι «προσεύχονται» στο βωμό του ρακί. Πίσω από το Galata Saray, η διάσημη γαλλική συνοικία με τις brasserie, τις patisserie και τα cafe, θυμίζει λίγο από Παρίσι. Φθάνοντας στην άκρη του Κόλπου, συναντά κανείς τη γέφυρα του Γαλατά με τους καθημερινούς ψαράδες να δολώνουν τα αγκίστρια, για τον θαλασσινό επιούσιο που τους προσφέρει απλόχερα η θάλασσα του Βοσπόρου. Απλωμένοι στις άκρες της γέφυρας, δεκάδες Τούρκοι ψαρεύουν καθημερινά, ενώ τα εστιατοριάκα της περιοχής σερβίρουν άφθονα θαλασσινά σε τουριστική πλέον έκδοση.
Τελειώνοντας η γέφυρα του Γαλατά, φανερώνεται μπροστά μας η περιοχή του Εminοnü, με το Γενί Τζαμί, αλλά και την είσοδο της διάσημης σκεπαστής αγοράς των μπαχαρικών Σιμίρ Τσαρσί ή αλλιώς Αιγυπτιακή Αγορά. Τα πικάντικα αρώματα των μπαχαρικών σαγηνεύουν τη μύτη σε κάνουν να τα θες να τα αγοράσεις όλα, να χαθείς μες στις μυρωδιές του σαφράν και του κύμινο, των πιπεριών και του τσιμένι, στις μοσχοβολιές των παστουρμάδων και των ξηρών καρπών. Αφήνεσαι να απολαύσεις τα χιλιάδες χρώματα από τα αποξηραμένα λαχανικά που κρέμονται από τα τσιγκέλια, φτιαγμένα κολιέ, σα στολίδια που θα στολίσουν εξωτικά κορμιά, οι πράσινες τσιγκελωτές μπάμιες, οι κατακόκκινες νυχάτες πιπεριές, οι λιαστές τομάτες, οι μελιτζάνες, τα ολόλευκα σκόρδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου